In samenwerking met o.a. de brancheorganisatie voor de Europese cementindustrie ECA-Cemburo (European Cement Association) ontwikkelt Stichting OE een milieubewustzijnsmodel:
Dit kunstproject maakt diverse belangengroepen bewust van hun mogelijkheid zichtbaar invloed te kunnen uitoefenen op hun leefomgeving. Overheden, onderwijsinstellingen, het bedrijfsleven en de plaatselijke bevolking worden hiervan bewust gemaakt door gezamenlijk een maatschappelijk probleem op te lossen.
Er zijn in Europa circa 15.000 verlaten groeven met een totale oppervlakte van 450.000 hectare. Vaak gaat het om door de cementindustrie afgegraven bergen kalksteen. De onder een steile hoek afgegraven hellingen die in veel gevallen zijn overgebleven zijn sterk aan erosie onderhevig. De resterende vruchtbare grond en vegetatie zijn over het algemeen grotendeels verdwenen. Het duurt gemiddeld honderd jaar voordat de natuur het evenwicht heeft hersteld.
Daarom verplichten regeringen cementindustrieën een deel van hun budget apart te houden voor restauratie van het afgravingsgebied. Deze restauratie bestaat traditioneel uit het aanvoeren van nieuwe aarde die trapsgewijs tegen de afgegraven helling geplaatst wordt. Deze techniek heeft een aantal nadelen: de transportkosten zijn zeer hoog; de nieuw aangevoerde aarde is niet ‘gebiedseigen’ en verschilt in samenstelling met de oorspronkelijk aanwezige grond, dit heeft gevolgen voor de vegetatie; de nieuw aangevoerde grond is ook weer ergens afgegraven waardoor het probleem verschuift.
De zorg voor het milieu is in de afgelopen decennia steeds hoger op de politieke agenda komen te staan en ook de EU-regelgeving is op dit gebied steeds verder aangescherpt. Hierdoor zijn de traditionele restauratiebudgetten inmiddels vaak ontoereikend en is er behoefte aan alternatieve restauratiemethodes.
Voor dit project is gekozen voor de afgegraven berg ‘la Falconera’ in Garraf (Catalonië/Spanje). Het gebied is het middelpunt van de lokale infrastructuur zodat veel mensen er dagelijks mee in contact staan. Het treintraject Barcelona-Tarragona snijdt dwars door de berg. Bovendien bevindt het zich in een beschermd natuurgebied waar nog steeds wordt afgegraven.
De mens moet kunnen leren van in het verleden gemaakte fouten. Deze moeten dus zichtbaar blijven voor toekomstige generaties. Daarom kiezen de kunstenaars van OE ervoor de ontstane leegte te laten zijn zoals die is, in plaats van deze op te vullen met een halfslachtige kopie van de originele natuur.
In de afgegraven rotswand worden gaten geboord die opgevuld worden met aarde. Daarin wordt de oorspronkelijke vegetatie teruggeplaatst. De gaten vormen tezamen een afbeelding van hoop en toekomst: twee figuren houden een kind omhoog.
Naarmate de oorspronkelijke vegetatie zich herstelt zal het sculptuur langzaam vervagen en opgaan in de natuur. De bewoners van het gebied kunnen hierdoor een gevoel van binding met ‘hun’ berg ontwikkelen. Ze worden bewust gemaakt van de kwetsbaarheid van de natuur en het tempo waarin deze zich kan herstellen.
Onderdeel van het sculptuur is een milieucentrum onderaan de berg met informatie over de het gebied vóór, tijdens en na de afgraving, over de gebruikte restauratietechniek, de flora en fauna etc.
Vanaf de eerste voorbereidingen van het project was het de bedoeling van Stichting OE een model te ontwikkelen, dat een oplossing kan bieden voor soortgelijke afgegraven groeven in andere gebieden. De interdisciplinaire en sociocratische aanpak wordt met veel enthousiasme ontvangen door de diverse nationale overheden en instellingen. Het project wordt in Catalonië behalve door middel van de voorbereidende studies door de universiteiten en anderen fysiek uitgevoerd en zal als “proeftuin” dienen voor vergelijkbare situaties elders in Europa.